از نبودن های آقایت چه می دانی؟(25)

می دانی چرا نیست

نقش تو چیست

؟

امام باقر(ع) می‌فرماید: من در برابر کارهایى از غلام و خانوده‌‏ام صبر می‌کنم که از حنظل تلختر است؛ زیرا انسان به واسطۀ صبرش به مقام روزه‌دارِ شب زنده ‏دار و مرتبۀ شهیدى که در رکاب محمد(ص) شمشیر زده باشد، دست می‌‏یابد! (ثواب‌الاعمال/198) حالا برخی افراد نازپرورده، وارد عرصه شده‌اند و اسم خود را مؤمن هم می‌گذارند، ولی حاضر نیستند اذیت هیچ مؤمنی را تحمل کنند! لذا خودشان را خلاص می‌کنند و اصلاً با همدیگر کار نمی‌کنند.

از نبودن های آقایت چه می دانی؟(24)

می دانی چرا نیست

نقش تو چیست

؟

چرا صله رحم خیلی مهم است؟ چون صلۀ رحم، ارتباط گرفتن با کسانی است که مجبوری با آنها ارتباط داشته باشی، نه ارتباط با کسانی که خودت انتخاب کرده‌ای که کار خودت را آسان کنی؛ رشد آنجاست! رشد در ارتباط داشتن با کسانی است که با تو جور در نمی‌آیند، ولی تو ارتباط می‌گیری و همکاری می‌کنی و در این ارتباط باید خیلی چیزها را تحمل کنی تا رشد کنی.

از نبودن های آقایت چه می دانی¿ (23)

می دانی چرا نیست

نقش تو چیست

?

شاید مهمترین بستر زندگی جمعی ما بسیج باشد. اما ظاهراً هنوز راه خودش را پیدا نکرده. هر کسی رفت داخل بسیج و بیرون آمد، باید بگویند: او تشکیلاتی بار آمده است. هر کسی به حوزه یا هیأت رفت و بیرون آمد، باید بگویند: او تشکیلاتی بار آمده است. اینها جمع هایی هستند که برای ما فراهم هستند.

از نبودن های آقایت چه می دانی¿ (22)

می دانی چرا نیست

نقش تو چیست

?

ما کجا باید رشد کنیم؟! ما کجا آدم شویم؟ در کجا شاخص‌های آدمیّت را درک کنیم؟ حیف نیست از اوج معنویت باز بمانیم؟! خُب مسأله این است که «تکی نمی‌شود در اوج معنویت قرار گرفت و حتماً باید یک جمعی باشد» ولی این جمع کجاست؟ من در میان کدام جمع رشد کنم؟ بسیج، مسجد، حوزه و هیئت، حضور تشکیلاتی در جمع‌های مدعیان ولایتمداری حضرت است که بهترین فرصت رشد ماست.

از نبودن های آقایت چه می دانی¿ (21)

می دانی چرا نیست

نقش تو چیست

?

بعضی‌ها برای «زندگیِ چرا گاهی و بی‌تفاوت به همدیگر» چه کلاسی قائلند! بعضی‌ها به مسجد می‌روند ولی به سیاه و سفید مسجد و مردم مسجد کاری ندارند. فقط می‌رود نمازش را می‌خواند و برمی‌گردد؛ نه به کسی کاری دارد، و نه با کسی ارتباط می‌گیرد. درحالی که ما باید با هم کار کنیم! رشد ما در این است.

از نبودن های آقایت چه می دانی؟ (20)

می دانی چرا نیست

نقش تو چیست

?

ولایت طاغوت در کجاها حاکم می‌شود؟ در جمعی که افرادش به همدیگر کاری ندارند و بی‌تفاوتند؛ امام صادق(ع) می‌فرماید: مانند چهارپایانی نباشید که در یک چراگاه زندگی می‌کنند و کاری با هم ندارند، هر دفعه صاحب چراگاه یکی از این چهارپایان را به کشتارگاه می‌برد و ذبح می‌کند، و بقیه هم بی‌تفاوت هستند.

از نبودن های آقایت چه می دانی ؟ (19)

می دانی چرا نیست

نقش تو چیست

?

محیط دیگری که باید محل رشد ما در زندگی اجتماعی باشد، حوزه و مدارس علمیه است. ما باید گفتگوی انتقادی را از محیط‌های طلبگی خودمان شروع کنیم. نمی‌شود که طلبه‌ها در کنار همدیگر «قال الصادق(ع)» یاد بگیرند ولی هیچ کاری با هم نداشته باشند و برای هم فداکاری نکنند! و اگر این‌طور باشد، آیا ما زندگی تشکیلاتی را یاد می‌گیریم؟!

از نبودن های آقایت چه می دانی؟ (18)

می دانی چرا نیست

نقش تو چیست

?

تا چهار نفر در یک تشکل دینی، مثلاً در یک هیأت، کنار هم کار می‌کنند، یک‌دفعه‌ای شعبه می‌زنند و دو تا هیأت دیگر درست می‌شود؛ چون نمی‌توانند با هم کار کنند! البته تکثر هیأت‌ها خوب است، ولی عدم تحمل همدیگر خوب نیست، چون موجب می‌شود عناصر تشکیلاتی برای امام زمان(ع) تربیت نشوند! در حالی که هیأت باید در درجۀ اول، خود اداره‌کنندگان هیأت‌ها را رشد بدهد. ولی متأسفانه این‌قدر رشدنایافته هستیم که در اثر کوچکترین اختلافی از هم جدا می‌شویم و برای هم فداکاری نمی‌کنیم.

از نبودن های آقایت چه می دانی¿ (17)

می دانی چرا نیست

نقش تو چیست

?

اصل مهدویت، یعنی اقامۀ حق در عالم توسط ولی‌الله الاعظم و یاران او. این نیاز به تشکیلات و نیروهای تشکیلاتی دارد. طلبه‌های حوزه، چقدر می‌توانند کار جمعی کنند؟ بسیجی‌ها و هیأتی‌ها چقدر می‌توانند کار جمعی کنند؟ ما باید توسط نیروهای مذهبی گفتگوی انتقادی دربارۀ نقایص نیروهای مذهبی را در جامعه افزایش دهیم.

از نبودن های آقایت چه می دانی¿ (16)

می دانی چرا نیست

نقش تو چیست

?

خدا که از ما کار نمی‌خواهد؛ بلکه می‌‌خواهد ما آدم شویم. اما بعضی‌ها فردی کار می‌کنند تا موفق باشند، و حاضر نیستند جمعی کار کنند تا آدم شوند. در حالی که آدم شدن مهم است نه موفقیت؛ و آدم شدنِ تو در تحمل جمع است. موفقیت های کلان هم در پی رشد آدم‌ها به دست می آید.

از نبودن های آقایت چه می دانی¿ (15)

می دانی چرا نیست

نقش تو چیست

?

آدم شدن ما در تحمّل جمع است! «عَلَى اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ» که حضرت فرمود، یعنی تجمع ما باید قلبی باشد. نه اینکه در تشکیلات، از همدیگر نفرت پیدا کنیم! چرا در یک کار جمعی از کوره در برویم، و جمع را به‌هم بزنیم؟ چرا تحمل ما در برابر رفیقمان کم است؟ تحملت را بالا ببر و بگذار این جمع درست بماند و تو در این جمع رشد کنی.

از نبودن های آقایت چه می دانی؟(14)

می دانی چرا نیست

نقش تو چیست

?

در کشور ما مشکل ریشه‌ای، عدم توانایی مؤمنین برای زندگی جمعی است؛ آن‌هم نه زندگی جمعی به‌معنای حداقلی کلمه، بلکه به‌معنای حداکثری کلمه که «کار تشکیلاتی» است. مشکل ما اینجاست که خودمان را در این موضوع، رشد نداده‌ایم. اصلاً به ذهن خیلی از ما هم خطور نمی‌کند که آن رشدی که حضرت از ما انتظار دارند، همین است.

از نبودن های آقایت چه می دانی؟(13)

می دانی چرا نیست

نقش تو چیست

?

تشکیلاتی مثل «بسیج» یا اداره‌کنندگان یک هیئت و اساساً هر نوع تشکّل مؤمنین در کنار همدیگر، همگی بنا بوده ما را در جهت «اجتماع من القلوب» رشد بدهد. گیر کار ما اینجاست! این‌را باید درست کنیم. گیر ما دشمنان نیستند، گیر ما در ضعف بسیجی‌ بودن ماست. ما در خانه و مدرسه باید طوری تربیت شویم که بتوانیم در کار گروهی و تشکیلاتی موفق باشیم. اما «کار تشکیلاتی» تقریباً از رویۀ عموم بچه‌مذهبی‌ها به‌دور است. مسیر رشد ما اینجاست.

از نبودن های آقایت چه می دانی؟(12)

می دانی چرا نیست

نقش تو چیست

?

وقتی شما در یک زندگی جمعی با هم پیوند تشکیلاتی برقرار کردید، تازه دعوا شکل می‌گیرد. کما اینکه یک دختر و پسر تا وقتی ازدواج نکرده‌اند فقط قربان صدقۀ هم می‌روند؛ اما بعد از ازدواج، درگیری‌ها شروع می‌شود! چرا؟ چون پیش هم گیر کرده‌اند و باید از «من»‌شان بگذرند، راه فرار هم ندارند. کار تشکیلاتی هم این‌طوری است که شما را گیر می‌اندازد و رشد می‌دهد.

از نبودن های آقایت چه می دانی؟(11)

می دانی چرا نیست

نقش تو چیست

?

ظهور، منتظرِ اینست که ما زندگی جمعیِ برآمده از تقوا و زندگی تشکیلاتیِ مبتنی بر فضایل اخلاقی داشته باشیم و خداپرستیمان را در روابط اجتماعی نزدیک به هم ببینیم! اگر راست می‌گوییم با هم کار کنیم، و بعد اگر برخی منافعِ به‌دست آمده با استعدادهای تو، به جیب رفیقت رفت، و عیب‌های رفیقت به حساب تو گذاشته شد، تازه کار از اینجا آغاز می‌شود. حالا ببینید آن‌همه معنویت و تقوای فردی، اثر خودش را نشان می‌دهد یا نه؟