حضرت امام محمدتقی بن علی بن موسی الرضا - علیهم السلام - نهمین پیشوای شیعیان، بنا بر قول مشهور در دهم رجب سال 195 قمری در مدینه چشم به جهان گشود. نام مادر آن حضرت «سبیکه نوبیه» (1) از خاندان «ماریه قبطیه» - جاریه رسول اکرم صلی الله علیه و آله – (2) و از زنان با فضیلت روزگار است. رسول خدا صلی الله علیه و آله درباره او فرمودند:
«بابی ابن خیرة الاماء(3) الطیبة الفم، المنتجبة الرحم (4)؛ پدرم فدای پسر بهترین کنیزان که دهانی پاک و رحمی نجیب دارد» .
از امام جواد علیه السلام همانند دیگر امامان معصوم علیهم السلام درباره مهدویت سخنان متعددی نقل شده است. شیخ صدوق در کتاب شریف کمال الدین سه روایت را از آن امام همام آورده است.
از جمله این روایات، روایتی است که «ابی دلف» از آن حضرت نقل کرده است. او می گوید: امام جواد علیه السلام پس از معرفی دو امام پس از خود، سپس سکوت کردند. من به حضرت عرض کردم: امام پس از حسن (امام عسکری) علیه السلام کیست؟
یکی از شیوه‌های مبارزاتی حضرات معصومین علیهم السلام بصیرت‌دهی و دانش افزایی شیعیانشان در برابر هجمه‌های اعتقادی و شبهاتی بود که بر مذهب مقدس وارد می‌شد.
مناظره‌های حضرت امام جواد علیه السلام در این موضوعات معروف و مشهور است به طوری که مأمون عباسی نیز به خاطر تسلط مطلق حضرت در مناظرات ارادت و محبت ویژه‌ای به ایشان داشت.
فاصله‌ی بین ظهور تا قیام، اتمام حجتی برای مردم جهان:
در کتاب شریف «کمال الدّین و تمام النعمة» که از کتاب‌های مرجع مهدی شناسی می‌باشد، شیخ صدوق (رضوان الله تعالی علیه) روایت کرده که حضرت عبدالعظیم حسنی (سلام الله علیه) محضر امام جواد علیه السلام رفته و ابراز امیدواری کرد که ایشان همان قائمی باشند که زمین را مملو از عدل و برابری (قسط) می‌کند، چنانچه آکنده از ظلم و جور شده است!
به عنوان نمونه امام جواد(علیه السلام) در جود و بخشش شهره عام و خاص هستند به نحوی که سخاوت ایشان در بخشش‌های مالی و غیر مالی ایشان را نزد دوست و دشمن معروف کرده است. واقعیت دوران غیبت آن است که شیعیان نمی‌توانند مانند دوران عصر حضور اهل بیت به خدمت ائمه برسند و از ایشان طلب کمک و استمداد کنند؛ اما دعا و اذکاری که امام جواد(علیه السلام) برای رفع تنگدستی و گشایش روزی به شیعیان آموخته است بی‌شک در امروز نیز می‌تواند راهگشای مشکلات ما نیز باشد.
