سؤال:
چرا در زمان غیبت در اعیاد بزرگ دستور دادهاند که شیعیان دعای ندبه بخوانند، مگر معنای ندبه گریه با صدا و ناله و فریاد نیست؟ پس چرا باید شیعیان در روزهایی که همه مسلمانان خوشحالاند، دعایی را بخوانند که توأم با گریه و ناله و فریاد باشد؟
سؤال:
چرا در زمان غیبت در اعیاد بزرگ دستور دادهاند که شیعیان دعای ندبه بخوانند، مگر معنای ندبه گریه با صدا و ناله و فریاد نیست؟ پس چرا باید شیعیان در روزهایی که همه مسلمانان خوشحالاند، دعایی را بخوانند که توأم با گریه و ناله و فریاد باشد؟
ماه مبارک رمضان برترین ماهها و برترین ایام و ساعات است. در این ماه است که درهای رحمت الهی باز میشود و توبه گناهکاران و مجرمین پذیرفته میشود و خداوند متعال هزاران هزار نفر را از آتش جهنم نجات میدهد. در این ماه عظیم و بزرگ است که خداوند شب قدر را قرار داده است و کتب آسمانی خویش از جمله قرآن را در این ماه نازل کرده است.
خواهش حجت الاسلام پناهیان برای آخرین شب قدر:
شب 23 ماه رمضان با موضوع فرج بسیار تناسب دارد، چون سحر شب 23 سالی که بنا باشد حضرت ظهور بفرمایند، منادی صدا خواهد و قریب الوقوع بودن ظهور را اعلام خواهد کرد. انگار پروردگار عالم به گریهها و تضرعها نگاه میکنند، بعد تصمیم ظهور را اعلام میفرمایند. اگر همه یکپارچه و متضرعانه فریاد بزنند، در عالم تغییرات شگرفی را شاهد خواهیم بود.
یادداشت حجت الاسلام پناهیان در آستانۀ آخرین و مهمترین شب قدر به شرح زیر است:
آقا بیا که بی تو پریشان شدن بس است
از دوری تو پاره گریبان شدن بس است
کنعان دل، بدون تو شادی پذیر نیست
یوسف! ظهور کن که پریشان شدن بس است
آنچه از آیات سوره مبارکه قدر و روایات معتبری که در تفسیر آن وارد شده، استفاده میشود این است که فرشتگان در شب قدر، مقدرات یک سال را نزد «ولی مطلق زمان» میآورند و بر او عرضه میکنند.
این واقعیت از نخستین روز خلقت بوده و بر نخستین پیامبر و وصی او نازل میشده و تا قیام قیامت ادامه دارد.(1) زیرا زمین از نخستین روز آفرینش تا برپایی قیامت بیحجت نخواهد بود و خداوند در شب قدر، مقدّرات امور عالم را به وسیله ملائکه و روح که اعظم ملائکه است، نزد آن حجت بر زمین (خواه پیامبر باشد و خواه وصی او) میفرستد.
خداوند متعال برای موجودات عالم طبیعت در هر مرحله از تکامل، فصل بهار را قرار داده، تا سرآغاز دگرگونی و رویکردی تازه به دنیا باشد؛ به قول شیخ شبستری:
دیگر باره شود پیـــدا جهانی
به هر لحظه زمین و آسمانی
در آن چیزی دو ساعت مینپایـد
در آن ساعت که میمیرد بـزاید
انسانها نیز مانند موجودات عالم طبیعت، نیاز به دگرگونی و تکامل دارند؛ مؤمنین برای دگرگونی و خودسازی به فصلی معنوی، متمسک میشوند که با ماه رجب، شروع میشود و به ماه رمضان، ختم میگردد؛ رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:
«ماه رمضان، زمینهی آمرزش گناهان بین خود و رمضان آینده را فراهم میکند».(1)
فایل تصویری (jpg):
منبر اول:
در این ماه عزیز، راز و نیاز با خداوند بیشتر شده، دعاها رونق خاصی مییابند در هیچ یک از ماههای سال، این همه سفارش به دعا کردن نشده است.
در ادعیۀ این ماه به طور ویژه به امام زمان رحمه الله عنایت شده است و در چندین مورد، یاد، نام و دعای برای حضرت مهدی رحمه الله به چشم میخورد؛ آنچه در این ادعیه، نمایان است، آرزوها و خواستههایی است که تا به حال، جامعۀ بشری به خود ندیده، فقط در عصر ظهور به آنها خواهد رسید؛ بنابراین خواندن این دعاها و درخواست محتوای آن به گونهای طلب نزدیکتر شدن زمان ظهور است؛ به زبان دیگر، خلاصۀ این دعاها، این است:
«اللَّهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِیک الْفَرَج».
شعر امام زمانی ویژه ماه مبارک رمضان؛
باید دری برای مناجات وا شود
تا درد بیدوای گناهم دوا شود
باید کسی که نزد خدا دارد آبرو
وقت سحر به یاد دلم در دعا شود