ما هم انتظار فرج داریم و باید در این انتظار خدمت کنیم. انتظار فرج، انتظار قدرت اسلام است و باید کوشش کنیم تا قدرت اسلام در عالم تحقّق پیدا کند و مقدمات ظهور فراهم شود.
رهبر همه شما و ما، وجود مبارک بقیة الله است و باید ماها و شما طوری رفتار کنیم که رضایت آن بزرگوار را ـ که رضایت خداست ـ به دست آوریم.
نویسنده:خلیل پورمنصوری
دریافت فایل PDF :
در مقاله حاضر نویسنده ضمن تشریح کارکردهای انتظار و جایگاه اندیشه مهدویت در دوران امام هادی(علیه السلام) به تلاش خلفای عباسی برای انحصار این تفکر در خانه خود و محدودیت‌های شدید آنان نسبت به حضرت هادی برای ممانعت از گسترش اندیشه مهدویت در جامعه پرداخته است که آن را از نظر می‌گذرانیم.
از آقای شیخ جعفر مجتهدی نقل شده:
زمانی که در نجف اشرف اقامت داشتم به مولا امیرالمؤمنین عرض کردم: ای مولای من، اسم اعظم را به من عطا فرمایید.
حضرت در پاسخ، 21 روز ریاضت در مسجد کوفه برای من تجویز نمودند.
روزها و شبها می‌گذشت... و در این 21 شبانه روز به ریاضت و شب زنده‌داری خود ادامه می‌دادم و به دستور حضرت امیر کاملا عمل می‌کردم.
سرانجام شب بیست و یکم فرا رسید.
یامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله و سلم فرمودند:
سوگند به آن که مرا از روی حقیقت و برای بشارت مردم، به پیامبری برانگیخت، حتماً مهدی از فرزندان من غایب خواهد شد تا مدتی که با او عهد کرده‌ام. این غیبت آن قدر طول می‌کشد که اکثر مردم می‌گویند: خدا را به آل محمّد نیازی نیست. برخی نیز در ولادت او شک می‌کنند.
پس هر که آن زمان را درک کرد، باید به دین او متمسک شود و با شک و تردید، شیطان را بر خود غالب نکند که در این صورت او را از امت من بیرون می‌کند و او را از دین من خارج می‌نماید. (و بدانید که این شیطان) همان است که پدر و مادر شما را قبلاً از بهشت بیرون کرده بود. البته خداوند متعال شیطان را فقط بر کسانی که ایمان نیاورند، مسلّط خواهد کرد.
(بحارالانوار ج51ص68، کمال‌الدین ج1 ص51، منتخب الاثر ص325)
در روایات متعددی از حضرت سلمان (ره) به عنوان یکی از رجعت کنندگان؛ یعنی کسانی که در عصر ظهور دوباره به جهان بازمی‌گردند تا امام مهدی (ع) را یاری کنند و آن دوران خوش را دریابند، یاد شده است.
در یکی از این روایات که از امام صادق (ع) نقل شده است، در این باره چنین می‌خوانیم: به همراه قائم ـ درود خدا بر او باد ـ بیست و هفت نفر مرد از پشت کوفه خارج می‌شوند؛ پانزده نفر از قوم موسی ـ درود خدا بر او باد ـ همان کسانی که به حق راهنمایی و به آن داوری می‌کردند؛ هفت نفر از اصحاب کهف، یوشع بن نون (وصی حضرت موسی)، سلمان، ابودجانة انصاری، مقداد و مالک اشتر. آنها در پیشگاه او یاران و حاکمان خواهند بود».(1)
هنوز جنگ 8 ساله آغاز نشده بود که به فرمان بنیان‌گذار جمهوری اسلامی، حضرت امام خمینی(ره) فرمانی مبنی بر تشکیل بسیج مستضعفان صادر شد. این پیام تاریخی در پنجم آذر ماه سال 1358 خورشیدی صادر شد و دل مستضعفان را شاد کرد و مستکبران را آزرد.
این فرمان برای نجات و رهایی ملت مسلمان ایران و مقابله با فتنه‌گری‌های بسیار دشمنان صادر شد که به خوبی توانست جلوی مکر و کید دشمنان را بگیرد و اجازه ندهد به انقلاب مردمی ایرانیان مسلمان آسیب برساند.
یکی از ویژگی‌های معصومین(ع) نگاه آنان به آخرالزمان است. همه آن بزرگواران، فرمایشاتی را برای این زمان بیان فرموده‌اند تا چگونه زیستن و چگونه بودن را بدانیم. در حقیقت این دور اندیشی یکی از جلوه‌های مهر و محبت آنان به انسان‌های این دوران است.
با توجه به عصر امام زین العابدین(ع) که شاید بدترین روزگار در تاریخ اسلام باشد باید گفت: خفقان و اختناق، نفسها را در سینه‌ها حبس کرده بود و شرایط برای سخنرانی و ارشاد یافت نمی‌شد. لذا امام سجاد(ع) معارف را در قالب دعا و نیایش بیان می‌فرمودند. لذا احادیثی که از این امام همام(ع) برای ما به یادگار مانده کم می‌باشد، ولی با این حال احادیث مربوط به مهدویت از جایگاه ویژه و ممتازی برخوردار است که نمونه‌هایی از آن را یاد آور می‌شویم.
● اهمیت دادن به نماز
* امام حسین (ع) و یارانش
امام حسین (ع) و یارانش سرگرم نبرد بودند که ابوثمامه، «عمرو بن عبدالله صائدی» خطاب به آن حضرت فرمود: وقت نماز ظهر است، گرچه من دست از تو نمیکشم تا کشته شوم، امّا دوست دارم دورکعت نماز با تو بخوانم. امام سربرداشت و در حق او اینگونه دعا کرد.
قال الامام الحسین (ع) : ذَکَّرْتَ الصَّلاةَ، جَعَلَکَ اللهُ مِنَ الْمُصَلِّینَ الذَّاکِرینَ! نَعَمْ، هذا أَوَّلُ وَقْتِها
آنگاه به یاران فرمود: سَلُوهُمْ أَنْ یَکُفُّوا عَنَّا حَتَّی نُصَلّی.[۱]
کوفیان مخالفت کردند. حضرت اباعبدالله (ع) خود اذان گفت، وقتی اذان تمام شد خطاب به عمر سعد فرمود: یابْنَ سَعْدٍ اَنَسیتَ شَرایِعَ الْاِسْلامِ، اَلاتَقِفُ عَنِ الْحَرْبِ حَتَّی نُصَلّی وتُصَلُّونَ وَنَعُودَ إلی الْحَرْبِ.
عمر سعد جواب نداد. امام (ع) فرمود، شیطان بر او چیره شد.آنگاه به زهیر بن قین و سعید بن عبدالله فرمود: تَقَدَمَّا اَمامی حَتَّی اُصَلِّیَ الظُّهْرَ
