شعری به مناسبت هشتم شوال، سالروز تخریب بقیع
تخریب کرده‌اند حرم و بارگاهتان
آنها که زنده‌اند به لطف نگاهتان
بر روی مهربانیتان چشم بسته‌اند
با خود نگفته‌اند چه بوده گناهتان
از نسل هیزم آورشان که عجیب نیست
آتش زنند دوباره دل پر زِ آهتان
روز سقیفه بود اگر بی‌حرم شدید
یا بین کوچه بود که بستند راهتان
اول زدند مادر و بعدش حسینتان
افتاد بین تیغ و نیزه و شد قتلگاهتان
وقتی رسید یوسف کنعان فاطمه
با او بنا کنیم حرم دلبخواهتان
فعلا نشسته است و زِ غم آه می‌کشد
کنج بقیع در شب تار و سیاهتان
شعر: یاسر مسافر
