جان آقا به بیابان نکن افطار، بیا
لقمهای نان و کمی شیر مرا مهمان کن
یکی از وظایف منتظران؛
اهداء قرائت قرآن به امام زمان(عج)
بر اساس نقل برخی از بزرگان یکی از آداب ویژه ماه مبارک رمضان ختم قرآن میباشد. و در برخی از روایات منقول از اهل بیت (علیهم السلام) چنین آمده که اصحاب، ثواب ختم قرآن را به ساحت مقدس پیامبر و امامان معصوم (علیهم السلام) هدیه میکردند که حضرت ثواب این عمل را، معیت با ایشان (علیهم السلام) در قیامت بیان کردند در روایت علی بن مغیره از امام کاظم (علیه السلام) چنین میخوانیم:
دانلود کتاب «شرح دعای شریف افتتاح»
دعای شریف افتتاح از جمعه ادعیهای است که قرائت آن در لیالی ماه مبارک رمضان سفارش شده است. این دعا همچنین در زمره ی نیایش هایی است که از ناحیه حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف صادر شده و منسوب به وجود نازنین آن حضرت است.
ناشر : بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود (عج)
نویسنده: حجت الاسلام محسن قرائتی
امام زمان(عج):
دعای افتتاح را در هر شب ماه رمضان بخوانید، زیرا ملائکه به آن گوش فرا میدهند و برای خواننده آن، طلب مغفرت میکنند.
دانلود کتاب (حجم: 1.2MB)
امام زمان(عج) در آیینه دعاى افتتاح
منتظِر و منتظَر
در قسمتى از دعاى افتتاح آمده است:
«صَلّ عَلى وِلىِّ اَمْرِکَ القائِمِ الْمُؤَمَّل وَ الْعَدْلِ الْمُنْتَظَر؛
درود بفرست بر ولىّ خود صاحب الامر(عج) امام قائم مورد آرزو و عدالت منتظر»
اساساً داشتن روح انتظار منّتى بزرگ است که خداوند به شخص مؤمن در عصر غیبت عطا کرده است.
دغدغه او نیز این است که مبادا از او بىوفایى یا بىلیاقتى سر بزند و خداوند این مقام را از او بگیرد. منتظر پس از اینکه در دعاى افتتاح، شهادت در راه خدا را درخواست مىکند به خداوند عرض مىکند: اللهم انّى اسئلکَ أنْ تَجْعَلَنى مِمَّنْ تَنْتَضِر بِهِ لدینکَ وَ لا تَسْتَبْدِلْ بى غَیْرى... ؛ خدایا از تو مىخواهم که مرا از کسانى قرار دهى که دین خود را به وسیله آنها یارى کنى و در این امر، دیگرى را به جاى من قرار ندهى.
آنچه که مهم است اینکه انسان روحیه انتظار را در درون خود نهادینه و آن را تا پایان عمر حفظ کند و وقتى به چنین درجهاى رسید، دیگر نباید از اینکه ممکن است زمان ظهور را درک نکند غمگین باشد؛ زیرا امام باقر(ع) چنین وعده داده است: ما ضَرَّ مَنْ ماتَ مُنْتَظِراً لَأمْرنا ألاّ یَمُوتَ فى وَسَطِ فُسُطاطِ المَهْدِىّ و عَسْکَرِهِ ؛
کسى که در انتظار امر (فرج)، بمیرد ضرر نکرده است (و نگران نباشد) از این که در میان خیمه مهدى(عج) و لشکر او نمرده است. (اصول کافى، ج 1، ص 372)