هم‌پیمانی یمانی و ایرانیان در جنگ سوریه با جریان سفیانی

اهداف و سیر حرکت قیام یمانی

در مقاله اول، بعد از ذکر نشانه‌های حتمی ظهور، به معرفی یمانی، اقوال مختلف در فاصله بین قیام یمانی و ظهور امام عصر، و وظایف شیعیان هنگام قیام یمانی، پرداخته شد. در مقاله دوم، به نام، نسب، مذهب یمانی اشاره شد. درمقاله سوم از سلسله مقالات معرفی نشانه‌های حتمی ظهور، به زمان قیام یمانی، و معنای همزمانی خروج یمانی و سفیانی، پرداخته شد. در مقاله چهارم، به مکان قیام یمانی و بیان دیدگاه مشهور، پرداخته شد. در مقاله پنجم، به اهداف و سیر حرکت قیام یمانی، پرداخته خواهد شد.

دعوت رسمی یمانی به مذهب شیعه

مرحوم استاد علامه طباطبایی تابستان ها به مشهد مشرف می شدند، و معمولشان این بود که پنجشنبه ها و جمعه ها از ساعت 9 تا 11 می نشستند، و مردم به دیدنشان می رفتند. هرکس هر سؤالی داشت می پرسید، و جواب می شنید، و البته گاهی با لهجه ای شیرین می فرمود: نَمی دانم.

 در یکی از این روزها خدمتشان بودم. دیگران هم بودند. کسی گفت که امام زمان علیه السلام را به هیچ وجه نمی توان ملاقات کرد. ایشان چیزی نفرمود. چند دقیقه ای مجلس به سکوت گذشت. بعد ایشان شروع به صحبت کردند، و گفتند: مشایخ ما می فرمودند: آیت الله میرزا ابوالقاسم قمی به عتبات مشرف شده بود. ناگزیر دید و بازدید انجام می شد. آیت الله سید محمد مهدی بحرالعلوم که مرجعیت درس و تدریس نجف را به عهده داشت، به دیدن ایشان آمد. چند روزی گذشت. میرزا می خواست به بازدید ایشان بیاید. وقتی را انتخاب کرد که در محضر ایشان کمتر کسی باشد. در این مجلس بعد از گفتگوها و تعارفات رسمی میرزا به ایشان گفت: آقا مراتب و مقامات معنوی شما قابل انکار نیست، و اخبار آن عالم گیر است بنابراین شما چیزی را انکار نکنید. فقط برای ما بفرمایید که چطور شد؟ کی شد؟ چه جور شد که شما به این مقامات رسیدید؟

انفجار نور، زمینه ساز ظهور

انقلاب ما «انفجاری عظیم»1، «اعجاز بزرگ قرن»2، «مائد بزرگ آسمانی»3، «نصرت اعجازآمیز اسلام بر کفر»4، «تحف خدای تبارک و تعالی از عالم بالا»5 و «جرقه و بارق الهی»6 است.

انقلاب ما «اسلامی»7، «شکوهمند»8، «بزرگ»9، «بی‌نظیر»10، «نمونه»11، «منحصر به فرد»12، «متکی به معنویات و خدا»13، «بدون اتکا به شرق و غرب»14، «الگویی برای ملتهای دربند»15و «در اوج قله عزت و شرافت، مشعل‌دار هدایت نسل‌های تشنه»16 است.

فرهنگ مهدویت، جوهره اصیل انقلاب اسلامی

اهداف و آرمان‌های یک رویداد هر چه والا تر باشد نتایج آن نیز  گران‌قدرتر خواهد بود. جریان انقلاب شکوهمند ایران اسلامی نیز از جمله وقایعی بود که با مقاصد الهی و آسمانی اتفاق افتاد. مردان و زنانی که با اقتدا به سالار شهیدان حضرت سیدالشهدا توانستند کاخ چند هزارساله طاغوت و شرک وپلیدی را واژگون سازند و با توجه به توسل به صاحب ومقتدای خود حضرت مهدی (عج) که همیشه نگهدار مسلمانان است، پرچم پرافتخار اسلام ناب محمدی را برفراز ایران برپا کنند. 

پست کوتاه 4

روایاتی درباره قرائت زیارت عاشورا از معصومان صادر شده است. در روایتی که علقمه بن محمد حضرمی از امام باقر (ع) نقل کرده است، ثواب خواندن زیارت عاشورا پس از سلام بر امام حسین و دو رکعت نماز، این است که هزار هزار سیئه از مؤمن محو می‌شود و هزار هزار درجه بالا می‌رود.

همچنین کسی که این زیارت را بخواند، از کسانی خواهد بود که در رکاب امام حسین به شهادت رسیده‌اند و در درجات آنها هم شریک می‌شود و همچنین در ثواب تمام انبیا، رسولان و هر کس که امام حسین را از روز شهادتش زیارت کرده است.

چنانکه علقمه از امام باقر (ع) نقل کرده، امام پنجم شیعیان بعد از نقل این زیارت فرمود:

«ای علقمه! اگر توانستی هر روز از عمرت حسین (ع) را با این زیارت، زیارت کنی، این کار را انجام بده، پس برای تو ثواب تمام این زیارت است.»

29 وظیفه مؤمنان در زمان غیبت امام زمان(عج) از زبان آیت الله آقا نجفی اصفهانی

آیت‌الله شیخ محمدتقی اصفهانی مشهور به «آقا نجفی» در یک‌صد سال پیش با تتبع در روایات و احادیث اهل‌بیت (ع)، پنجاه‌وچهار وظیفه مؤمنان در زمان غیبت امام زمان (عج) را در دو مجلد 25 و 29 موردی بیان می‌کند.

آقا نجفی، رساله‌ای دو جلدی‌ با عنوان «وظیفة‌الأنام فی زمن غیبة‌الإمام» (وظایف مردم در زمان غیبت امام‌زمان) دارد که در جلد اول آن 25 وظیفه و در جلد دوم 29 وظیفه‌ای (در مجموع 54 وظیفه‌) که منتظران واقعی باید در غیاب امام انجام دهند، می‌پردازد.

وی در ابتدای این رساله می‌نویسد:

25 وظیفه مؤمنان در زمان غیبت امام زمان(عج) از زبان آیت الله آقا نجفی اصفهانی

آیت‌الله شیخ محمدتقی اصفهانی مشهور به «آقا نجفی» در یک‌صد سال پیش با تتبع در روایات و احادیث اهل‌بیت (ع)، پنجاه‌وچهار وظیفه مؤمنان در زمان غیبت امام زمان (عج) را در دو مجلد 25 و 29 موردی بیان می‌کند.

آقا نجفی، رساله‌ای دو جلدی‌ با عنوان «وظیفة‌الأنام فی زمن غیبة‌الإمام» (وظایف مردم در زمان غیبت امام‌زمان) دارد که در جلد اول آن 25 وظیفه و در جلد دوم 29 وظیفه‌ای (در مجموع 54 وظیفه‌) که منتظران واقعی باید در غیاب امام انجام دهند، می‌پردازد.

وی در ابتدای این رساله می‌نویسد:

بطور یقین بوده اند در طول تاریخ تشیع انسان های با سعادت و برجستگانی که زیارت سیمای مبارک حضرت در طول غیبت ایشان نائل آمده اند و این قضیه به طور اجمالی و کلی مورد تایید همگان می باشد ولی در مورد تک تک موارد مذکور در کتاب ملاقات با امام زمان یا کتاب های دیگر شاید نتوان اظهار نظر قاطع و مشخصی کرد و بیشتر آنها تجربه های شخصی افراد است
پیشگفتار مولف:
ملاقاتها و سرگذشتهایی را که من در این کتاب نقل می کنم ، اگر چه بعضی از آنها را از کتب دیگر گرفته ام ، ولی کوشش کرده ام که صحتش را مطمئن شوم و الا از نقل آن صرف نظر کنم.

در نزدیکی نجف اشرف، در محل تلاقی دو رودخانۀ فرات و دجله، آبادی‌ای است به نام «مصیب»، که مردی شیعه برای زیارت 

مولای متقیان امیرالمؤمنین علیه‌السلام از آنجا عبور می‌کرد. مردی که در سر راه مرد شیعه خانه داشت، چون می‌دانست او همواره به زیارت حضرت علی علیه‌السلام می‌رود، او را مسخره می‌کرد. حتی یک‌بار به امیرالمؤمنین علیه السلام جسارت کرد و همچنین گفت: به او (امام علی ع) بگو من را از بین ببرد، وگرنه در بازگشت، تو را خواهم کشت! مرد شیعه خیلی ناراحت شد. چون به زیارت مشرف شد، بسیار بی‌تابی کرد و عرض کرد: شما که می‌دانی این مخالف چه می‌کند؛ چرا پاسخش را نمی‌دهید؟! آن شب آن حضرت را در خواب دید و به ایشان شکایت کرد. حضرت امیرعلیه السلام  فرمودند: او بر ما حقی دارد که نمی‌توانیم در دنیا او را کیفر دهیم.

من نمیدانم آنهایی که میگویند: در زمان غیبت نمیتوان خدمت امام زمان(علیه السلام ) رسید، یا او را دید، چه دلیلی دارند؟

چرا باید کسی که در دنیا زنده است و در بدن مادی است و دارای گوشت و پوست و استخوان است و در میان مردم زندگی می کند، دیده نشود؟

آیا این همه از شیعیان و علما بزرگ و اولیا خدا ، که آن حضرت را دیده اند، همه دروغ گفته اند وهمه را باید تکذیب کرد؟

آیا آنهایی که میگویند: آن حضرت دیده نمیشود، می دانند که وقتی این ادعا بدون دلیل را شایع کردند، چه خدمتی به دشمنان آن حضرت نموده اند؟

آیا آنها میدانند، که اگر مردم مسلمان در دیدن آن حضرت به تردید افتادند، یکی از دلائل بسیار محکم و قاطع در اثبات وجود مقدس آن حضرت را از دست داده اند؟