وعده حیات به معین العلماء اصفهانی توسط امام زمان(عج)

اینجانب سید مصلح‌الدین مهدوی را عموزاده‌ای بود به نام سید عبدالوهاب معین العلماء اصفهانی، مدت چهل سال تقریباً از اصفهان خارج شده و در شهرهای ایران و عراق سکونت داشت. در اواخر عمر به اصفهان آمده و سکونت کرد و پس از دو ماه وفات یافت.

در هفته قبل از وفات خویش، برادر بزرگ خود مرحوم عالم جلیل، السید السند الحاج میرزا محمدحسن نحوی را به خانه‌ی خویش دعوت کرد، اینجانب را نیز دعوت نمود و در آنجا حکایت غریبی نقل کرد که خلاصه‌ی آن بدین قرار است

(روز نقل: جمعه 28 شعبان المعظم سال 1358 قمری).

مرحوم عموزاده گفت: در بیست سال قبل (یعنی حدود سال 1338) در رشت بودم، بسیار سخت مریض شدم که همه از حیات من مأیوس شدند.

دعا برای امام عصر (عج) مانع سوء استفاده شیطان از غیبت ایشان

امامت نعمتی بزرگ است که خداوند به شیعیان ارزانی داشته است. نعمتی بزرگ که خداوند در قیامت از این نعمت سئوال خواهد کرد «یسئل یومئذ عن النعیم». در امت پیامبر همه آزمایش‌های الهی درباره این نعمت الهی است. هرکس توانست در اعتقاد به امامت راسخ بماند و وظایف خویش را نسبت به امام زمانش انجام دهد اهل نجات خواهد بود و در غیر این صورت هلاک خواهد شد در زیارت شریف جامعه کبیره خطاب به امام معصوم این چنین می‌خوانیم:

«و الباب المبتلی به الناس من اتاکم نجی و من لم یاتکم هلک»

شما اهل بیت بابی هستید که به وسیله شما مردم آزمایش می‌شوند هرکسی که به در خان شما پناهنده شد نجات یافته است و هرکس که به سمت شما نیامد هلاک شد.

در قرآن و احادیث مربوط به امام عصر (عج) از حضرت عیسی بن مریم به عنوان یکی از یاران حضرت مهدی (عج) یاد شده است که در زمان ظهور آن حضرت، از آسمان فرود می‌آید و پشت سر آن حضرت قرار می‌گیرد و در نماز جماعت به ایشان اقتداء کرده و معاونت ایشان را برعهده دارد.

برطرف شدن بیمارى‌‏ها در عصر ظهور

در روزگارى که جهان سرشار از شادى و خرسندى است و بساط شادمانى در سراسر گیتى همچون بهشت برین گسترده است (جهان پس از ظهور)، افراد گرفتار، زمین‌گیر و نابینا چگونه مى‏‌توانند شریک شادى دیگران باشند؟!

چگونه ممکن است تابش نور ولایت، همه جا و همه افراد را فرا گیرد، ولى بر بیماران، گرفتاران و... نتابد؟! و آنان همچنان در غم و اندوه و ناراحتى به سر برند؟!

سالروز آغاز امامت حضرت مهدی(عج)

لحظه‌هایی را می‌گذرانیم که امامت و ولایت به منجی حقیقی انسانیت رسیده است. امشب صدای نقاره از عرش به گوش می‌رسد و خادمان زمینی و ملکوتی شما در حال پذیرایی از بندگان هستند.

مبارکتان باد این نیابت بر حق رسول الله(ص) و امیرالمؤنین(ع) و 9 نور دیگری که به پدر مظلومتان ختم می‌شد. شادی این نیابت چنان بر شیعیان شیرین است که جان‌هایشان به شوق آمده و مرحمی می‌شود بر درد انتظار.

عاشورا، زیارت اربعین، ظهور

1- یکی از ویژگی‌های قیام امام‌ حسین (ع) این بود که در کاروان ایشان همه حالات و وضعیت‌های انسانی وجود داشتند.

هم مردان و هم زنان، از طفل شیرخواره گرفته تا کودک، نوجوان، جوان، میان‌سال و سالخورده، هم مجرد و هم متأهل، هم غنی و هم فقیر، هم دارای شأن اجتماعی بالا و هم پایین، هم سالم و هم مریض، هم زود آمده و هم دیر آمده و حتی گناهکار.

فصل مشترک همه این افراد، اخلاص بالای آنها در یاری امام زمان خود بود و البته هر کدام دارای رسالتی مشخص بودند.

جایگاه زیارت اربعین در نگاه شیعیان؛

اربعین؛ روز انتظار ظهور قائم آل محمد(عج)

زیارت اربعین در میان شیعیان از جایگاهی بسیار والایی برخوردار است. علت تعظیم و بزرگداشت شیعیان نسبت به اربعین امام حسین (ع) را می‌توان در گفتار و سفارشات اهل بیت ریشه‌یابی کرد.

امام حسن عسکرى (ع) فرموده است: پنج چیز از نشانه‏‌هاى مؤمن است. گزاردن پنجاه و یک رکعت نماز واجب و نافله، زیارت‏ اربعین، انگشتر در دست راست کردن و پیشانى بر خاک ساییدن و بلند گفتن‏ بسم الله الرحمن الرحیم.

زیارت اربعین از امام جعفر صادق (ع) روایت شده و خواندن آن در روز اربعین مستحب موکد است. شیخ عباس قمی زیارت اربعین را در کتاب ارزشمند مفاتیح الجنان نیز ذکر کرده است.

ماجرای تشرف حضرت آیت الله مرعشی نجفی(ره) محضر امام عصر(عج)؛

10 سفارش امام زمان (عج) به آیت الله مرعشی (ره)

هم صحبت شدن آیت اللّه مرعشی نجفى با امام زمان (علیه السلام) و دستورات و راهنمائى گرانبهاى آن حضرت را به ایشان در ادامه بخوانید.

حضرت آیت الله العظمی مرعشی نجفی(قدس سره) چنین می‌گوید:

در ایّام تحصیل علوم دینی و فقه اهل بیت«علیهم‌السلام» در نجف اشرف، شوق زیادی جهت دیدار جمال مولایمان بقیّه الله الأعظم«علیه السلام» داشتم.

با خود عهد کردم که چهل شب چهارشنبه پیاده به «مسجد سهله» بروم، به این نیّت که جمال آقا صاحب الأمر «علیه السلام» را زیارت کنم و به این فوز بزرگ نائل شوم.

نمونه‌های پیوند عاشورا و انتظار

جامعه عاشورایی، زمینه ساز ظهور

.:جهت مشاهده تصویر در اندازه اصلی، اینجا کلیک نمائید:.

امام خامنه‌ای:
فرض کنیم شب عاشورا، وقتی حضرت فرمود که «من بیعتم را برداشتم؛ بروید.»

همه می‌رفتند. ابوالفضل و علی اکبر هم می‌رفتند و حضرت تنها می‌ماند.

روز عاشورا چه می‌شد؟

حضرت برمی‌گشت، یا می‌ایستاد و می‌جنگید؟